လူငယ္၊ ပညာေရးႏွင္႔ အနာဂါတ္ျမန္မာနိုင္ငံ
Posted by ADMIN in လူငယ္၊ ပညာေရး ႏွင္႔ ျမန္မာနိုင္ငံ
စကၠန္႔နဲ႔အမွ် တိုးတက္ေန႔ေသာ ယေန႔ အီလက္ထေရာနစ္ နည္းပညာ ေခတ္ႀကီးမွာ လူသားေတြရဲ႕ ေတြးေခၚႀကံဆ အေကာင္ထည္ေဖာ္မႈေတြကို လူသားေတြကိုယ္တိုင္ လိုက္လို႔မမွီနုိင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အထူးသျဖင္႔ က်ေနာ္တို႔ နုိင္ငံကဲ႔သို႔ေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ သာမန္နိုင္ငံမ်ားအေနျဖင္႔ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးနုိင္ငံမ်ားထက္ ေျခလွမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်က်န္ခဲ႔ရာ ေရွ႕တြင္ရွိေသာ ထိုနုိင္ငံႀကီးမ်ားကို ေက်ာ္တက္ရန္ဆိုသည္မွာ တတိယအဆင္႔၊ ဒုတိယ စဥ္းစားရမည္မွာ အမွီလိုက္ဖို႔ႏွင္႔ ပထမဆံုး လုပ္ေဆာင္ရမည္မွာ ကြာဟေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကို ဒီထက္ပိုမကြာသြားေအာင္ႏွင္႔ ကြာဟေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကို တျဖည္းျဖည္းျခင္း အေရအတြက္ နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားရေပမည္။ ဤသို႔ ႀကိဳးစားရန္မွာ ယေန႔ျမန္မာလူငယ္အားလံုးမွာ တာဝန္ရွိေပသည္။ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္မွာ ကြာဟေနမည္႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးနုိင္ငံမ်ားႏွင္႔ ျမန္မာနိုင္ငံၾကားတြင္ ရွိေသာ ေျခလွန္းအေရအတြက္သည္ ယေန႔ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအေပၚတြင္ လံုးလံုးလ်ားလ်ား မူတည္ေနသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ႔သည္႔အတိုင္းပင္ က်ေနာ္တို႔နုိင္ငံအေနႏွင္႔ ေျခလွန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်ေနရာ အမွီလိုက္ရန္အတြက္ သူမ်ား ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ၃-၄ လွမ္း လွမ္းနိုင္ဖို႔ လိုသည္။ ၃-၄ လွမ္း မလွမ္းနိုင္ေသးလွ်င္လည္း သူမ်ား တစ္လွမ္း လွမ္းခ်ိန္မွာ သူမ်ားထက္ နဲနဲ ပိုက်ယ္တဲ႔ ေျခလွမ္း တစ္ခုေတာ႔ အနိမ္႔ဆံုးအဆင္႔ လွမ္းနုိင္မွ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က မလွမ္းနိုင္ လွမ္းနိုင္ျဖင္႔ ေျခတစ္လွမ္းခ်င္းကို လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ လွမ္းေနမည္၊ လွမ္းနိုင္တဲ႔သူေတြက ခိုကပ္ေနမည္ (သို႔) သူတပါးနိုင္ငံရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကို တြန္းအားေပးတဲ႔ သံခြာျဖစ္ေနမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ႔ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္လည္း ျမန္မာနိုင္ငံႀကီးမွာ ထူးထူးျခားျခား ေရွ႕တိုးသြားမည္ မဟုတ္ေပ။
ပထမဆံုးႏွင္႔ အေျခခံအက်ဆံုး တည္ေဆာက္မႈမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ပညာအရည္အခ်င္း (အသိပညာေရာ၊ အတတ္ပညာပါ) ျမွင္႔တင္ရန္၊ ခံယူခ်က္ျမင္႔မားရန္ႏွင္႔၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိရန္ျဖစ္သည္ (မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ဆိုျခင္းထက္ နိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္သည္႔စိတ္ဆိုလွ်င္ ပိုမွန္မည္)။ နိုင္ငံေတာ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင္႔ ကမာၻ႔အဆင္႔မွီ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံ ျဖစ္ေပၚေရးသာမက အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင္႔ျမတ္ေရးအားလံုးကို ပညာေရးျဖင္႔ တည္ေဆာက္နိုင္ေပသည္။ ပညာမတတ္ေသးေသာသူမ်ားကို ပညာသင္ရန္ နားလည္ေအာင္ေျပာျပဖို႔လိုအပ္သလို၊ ပညာတတ္ၿပီးသား လူငယ္မ်ားကလည္း ဆထက္တပိုး ပိုတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားရန္ ႏွင္႔ မိမိတတ္ထားေသာ ပညာျဖင္႔ နုိင္ငံေတာ္အတြက္ အေထာက္အကူေပးရန္ လိုအပ္သည္။ နိုင္ငံေတာ္ အတြက္ ပညာတတ္ၿပီး တစ္စံုတစ္ရာ ဘာမွလုပ္မေပးနိုင္သည္႔ နိုင္ငံသား မွာ ပညာမတတ္သည္႔ နိုင္ငံသားတစ္ဦးႏွင္ ႏွင္႔ နိုင္ငံအေပၚ အက်ိဳးျပဳမႈ အတိုင္းအတာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။
ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာနိုင္ငံ ပညာေရးႏွင္႔ ပက္သက္ၿပီး http://www.mee-pya-tite.com/2009/08/blog-post.html မွာ က်ေနာ္ ေရးသားခဲ႔ၿပီးျဖစ္သည္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ေနသူထက္ ရြာထဲမွာေနသူက အသိစိတ္၊ အသိပညာ ပိုရွိသည္။ ရြာမွာေနသူထက္ ၿမိဳ႕မွာေနသူက ပိုသာ သလို ၿမိဳ႕ထဲမွာမွ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာေနသူမ်ားက ၿမိဳ႕ႏွင္႔ခ်ီေသာ အေတြးမ်ား၊ နိုင္ငံႏွင္႔ ခ်ီေသာ အေတြးမ်ား ေတြးတတ္လာသည္။ ထိုထက္မက နိုင္ငံျခားေရာက္ လူငယ္ ပညာတတ္မ်ားက ကမာၻႏွင္႔ခ်ီၿပီး ေတြးတတ္၊ ျမင္တတ္လာသည္။ ကိုယ္႔နိုင္ငံ၏ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို သိျမင္လာၿပီး အားနည္းခ်က္မ်ားကို မိမိတို႔ တက္နိုင္သေလာက္ ျဖည္႔ဆည္းေဆာင္ရြက္ေပးသင္႔သည္။ မိမိေရာက္ရွိေနေသာနိုင္ငံ၏ အားသာခ်က္မ်ား၊ အတုယူစရာမ်ားကို မွတ္သားၿပီး ကိုယ္႔နိုင္ငံသူ နိုင္ငံသားမ်ားကို အတုယူဖို႔ ေျပာျပသင္႔သည္။ မိမိတတ္ကၽြမ္းေသာ ပညာျဖင္႔ မိမိနိုင္ငံေတာ္ကို ေရွ႕ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ရေပမည္။ ”ႏွမ္းတစ္ေစ႔ႏွင္႔ ဆီမျဖစ္နုိင္” ဟူေသာ အသိထက္ ” ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ငါသည္ ႏွမ္းတစ္ေစ႔ျဖစ္ရမည္” ဟူေသာ အသိက ပိုအေရးႀကီးသည္။
က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံ ေျခလွမ္းအခ်ိဳ႕ေနာက္က်ခဲ႔ျခင္းမွာ နိုင္ငံသားမ်ား၏ အရည္အခ်င္း ညံ႕ဖ်င္းျခင္းေၾကာင္႔မဟုတ္ပဲ သူမ်ား လွမ္းေနခ်ိန္မွာ မလွမ္းပဲ ရပ္ေနခဲ႔ျခင္းေၾကာင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို နိုင္ငံျခားမွာသာမက နုိင္ငံတြင္းမွာ ရွိေသာ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အႀကိမ္ႀကိမ္ သက္ေသျပခဲ႔ၿပီးျဖစ္သည္။ နိုင္ငံျခားမွာ ျမန္မာတစ္ေယာက္ အရမ္းထူးခၽြန္သည္႔ အခါတိုင္းလည္း ေမာင္ျဖဴ ေတာ္သည္၊ မျဖဴ ေတာ္သည္ ဟု မည္သူမွ်မေျပာပဲ ျမန္မာေတြ ေတာ္ၾကတယ္ ဟူ၍သာ သိၾကသည္။ ေမာင္ျဖဴ စာရိတၱေကာင္းလွ်င္လည္း ျမန္မာေတြ အက်င္႔ေကာင္းတယ္၊ အလုပ္ႀကိဳးစားလွ်င္လည္း ျမန္မာေတြ ခိုင္းလို႔ေကာင္းတယ္ ဟူ၍ အသိမွတ္ျပဳၾကသည္။ ထိုသို႔ပင္ မျဖဴ ညံ႔ရင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကလိမ္ကက်စ္က်လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေခတ္ကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အေပ်ာ္အပါး မက္ေမာလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေငြေၾကးေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ေၾကးစားမယားတစ္ပိုင္း လုပ္လွ်င္လည္းပဲ ျမန္မာဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပါလား ဟူေသာ အသိသာ နိုင္ငံျခားသားတို႔ ရရွိသြားၾကေပမည္။
အရာရာတိုင္းမွာ အေကာင္းႏွင္႔အဆိုး ဒြန္တြဲေနေသာေၾကာင္႔ အေကာင္းေတြကို တံခါးဖြင္႔လိုက္သည္ႏွင္႔ အဆိုးေတြကိုပါ ေခၚၿပီးသား ျဖစ္ေနတတ္တာ ထံုးစံျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေရွ႕သို႔တြန္းေသာ ေျခလွမ္းအေရအတြက္က ေနာက္ကိုျပန္ဆြဲေနေသာ ေျခလွမ္း၊ ေဘးတိုက္ဆြဲေနေသာေျခလွမ္း၊ လံုးဝ မတြန္းေသာေျခလွမ္းႏွင္႔ တြန္းသလိုလိုႏွင္႔ ခိုစီးလိုက္ပါေနေသာ ေျခလွန္းအားလံုး၏ အေရအတြက္ထက္ မ်ားနိုင္ပါမွ တစ္လွမ္းဆိုလွ်င္ တစ္လွမ္း သိသိသာသာ ေရွ႕သို႔ ေရြ႕နုိင္လိမ္မည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာနုိင္ငံသည္ ေျခလွမ္းမ်ားစြာ ေနာက္က်ရျခင္းမွာ ေျခေထာက္ တစ္ေခ်ာင္းတည္း ရွိေသာေၾကာင္႔လား၊ ေျခရာေကာက္ရင္း ေျခရာေပ်ာက္ခဲ႔လို႔လား၊ ေစာေသးလို႔အေၾကာေပးခဲ႔တာေၾကာင္႔လား၊ တင္းတိမ္ေရာင္႔ရဲျခင္းေၾကာင္႔ ေနာက္တစ္လွမ္းကို ဆက္မလွမ္းခဲ႔တာလား အေျဖအတိအက်သိရဖို႔ထက္ အေျဖရွာရင္း ေျခလွမ္းေတြ ထပ္ၿပီးမကြာေစဖို႔ သတိျပဳရေပမည္။ ေရွ႕နိုင္ငံေတြ လွမ္းသြားေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကို လိုက္ရွာရမည္၊ ေျခရာေကာက္မိလွ်င္ မည္သို႔လွမ္းသြားေၾကာင္း သိရေအာင္ ေလ႔လာရမည္၊ ေလ႔လာၿပီးေနာက္ ထိုေျခလွမ္းထက္သာေအာင္ မည္သို႔လွမ္းရမည္ ဆိုသည္ကို စဥ္းစားရမည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုေျခလွမ္းအတိုင္း (သို႔) ထိုေျခလွမ္းထက္သာေအာင္ လိုက္လွမ္းနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။
ဥပမာ- ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးနုိင္ငံႀကီးေတြမွာ သံုးတဲ႔ နည္းပညာ စနစ္တစ္ခုကို
- အဆင္႔ ၁။ System ကို သံုးၾကည္႔ရမည္၊
- အဆင္႔ ၂။ မည္သို႔လုပ္ခဲ႔ေၾကာင္း သိေအာင္ ေလ႔လာရမည္၊
- အဆင္႔ ၃။ ျပဳျပင္တတ္ေအာင္ ေလ႔လာရမည္၊
- အဆင္႔ ၄။ ထို System ႏွင္႔ တစ္ပံုစံတည္း ျပည္တြင္းမွာ ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုး (သို႔) ျပည္ပ အကူညီႏွင္႔ လုပ္နုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။ ျပဳလုပ္ရမည္။
- အဆင္႔ ၅။ မူလ System ထက္ သာလြန္ေသာ System တစ္ခု၊ ျမန္မာနိုင္ငံ အေနအထား၊ ရာသီဥတုႏွင္႔ လိုက္ဖက္အသံုးဝင္ေသာ System တစ္ခု ကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္။ အေကာင္ထည္ေဖာ္ ရမည္။
- အဆင္႔ ၆။ နိုင္ငံျခား သိပၸံပညာရွင္တို႔ Research လုပ္ေနေသာ System မ်ား ႏွင္႔ Idea မ်ား ကို ေလ႔လာရမည္။
- အဆင္႔ ၇။ ထို Research ႏွင္႔ Idea မ်ားကို ကုိယ္႔နိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ျဖန္႔ေဝရမည္။ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ႏိႈးေဆာ္ရမည္။ အေတြးေတြကို ရယူရမည္။
- အဆင္႔ ၈။ ထို Research ႏွင္႔ Idea မ်ားကို ျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း (သို႔) မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း မိမိတို႔က ဦးစြာ သက္ေသျပနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။
- အဆင္႔ ၉။ အေကာင္ထည္ေဖာ္ရမည္။ ျဖစ္သည္။
.jpg)
